فریب کس نخوردم جز تو ای یار…

که دیگر کس فریبایی ندارد…

اگر نسیمی شانه هایت را نوازش کرد…

بدان آن هوای دل من است..

که به یادت میوزد…

گاهی سرسری رد شو..

زندگی کن…

چرا که..

“دقت” .. “دق ات” میدهد..

شیـرینش بغض میکند
ناخن خوار شده است
دلگـیـر است
دستآنش میلـرزد
اتانول میبلعـد
خیرـه ی خیرس بـ….
.
.
.
بگذریـم…
اسم او دیگــر فرـهـآد نیست
جلآد استــ….

تلخـی کن شیریــنم….

دستهایت را زیر تنهاییم ستون کن…

که من از آوارگی بی تو میترسم…

بی احساس ترین آدم های امروز…

با احساس ترین آدم های دیروزند…

نمیتونم ببخشم…

بخشیدن باید از ته دل باشه..

دل من شکسته دیگه سرو ته نداره…

دام را دیده ام…

اما از دانه ها نمیگذرم..

چون هردو بوی دست تورا میدهند…

من آمدم که خدایا به من صفا بد هی…

کمی بر این دل تاریک من ضیا بد هی…

دوستت دارم ها را بگین قبل از اینکه…

به دوستت داشتم تبدیل بشن…

همیشه کسانی از زندگی شکایت می کنند…

که چیز های غیر ممکن خواسته اند…

پنجره شناخت آدمیان …

بازبینی زندگی نیاکان است…